Prap Amerika...

12 tetor1492, dikush që shkonte nga ta çonte era u nis... për të bërë tregëti erëzash me Indinë... ngatërroi rrugë dhe... nejse histori e gjatë.

Kjo s'do të thotë se në atë vënd ku anijet e tij arritën pa dashje, s'do të vinte një ditë që njerëzit të mos dinë asgjë dhe të mos kenë sensin e humorit, dhe këtu, përsa i përket humorit, më vjen të kujtoj një nga ata që kam patur rastin ta shikoj ndonjëherë: David Letterman në programin e tij "David Letterman Show", gjatë prezantimit të njërit prej të ftuarve të tij... ja prezantimi: Dhe këtu mes nesh, personi që guxoi të kandidohet dhe bile dhe humbi .... ndaj një idioti.

Besoj se e kuptuat se për se e kam fjalën, për të fituesin e Çmimit Nobel për paqen Al Gore (bashkë me Komitetin e OKB për studimin e shndërrimeve klimatike).

Sinqerisht u ndjeva i gëzuar, sepse pas një vlerësimi të tillë, edhe vetë problemet e ngritura prej tij, përsa i përket ngrohjes globale, do të kenë një shikim më të interesuar nga një publik akoma më i gjërë.
Por po aq do të isha gëzuar, nëse ky çmim do ti ishte dhënë ndonjë tibetani ose birmani (siç shpresoja), sidomos tani që lëvizja e tyre pati një jehonë aq të madhe në botë... gjë që do të shndërronte olompiadën e vitit të ardhshëm në Kinë në diçka më të madhe se vetëm një olimpiadë sportive...
Por meqë po flisja për humorin, dje , më parë se të jepej lajmi i Turqisë, (që shkruajta këtu), "shpresoja" që çmimi Nobel ti jepej Znj.Laura Bush, pas bisedës së saj me kryetarin e OKB dhe pas intervistës së saj tek Wall Street Journal, në të cilën vihet në rolin që duhet të kishte i shoqi, dhe pa frikë dhe me gërma të mëdha i kërkonte xhuntës militare Birmane të largohej (!!) dhe ti hapte rrugën vëndit drejt zhvillimeve demokratike.

Ah mer Kristofor....