Miqësia dhe reagimet virtuale.

Ç'është miqësia?
Një pyetje që në pamje të parë duket si retorike, por që shpeshherë, njerëz që kanë harruar se ç'është miqësia, mund ta 'përkufizojnë' sipas dëshirës së tyre, dhe aq më keq të abuzojnë në të.

Miqësia është një tërësi ndjenjash të lindura e zhvilluara në raportin reciprok ndërmjet dy ose më shumë personash dhe është një nga pjesët më të rëndësishme në të cilët bazohet jeta shoqërore.
Miqësia, që të jetë vërtet e tillë, duhet të nënkuptojë dhe të bazohet në një raport reciprok barazie, e mbështetur tek respekti dhe përkushtimi reciprok dhe nuk vë kushte për lirinë e mendimit ose veprimit në aktivitetet personale të çdonjërit.

Por nëse në jetën reale është më e lehtë që të provohen kushtet e egzistencës së një miqësie të vërtet, në kushtet e njohjes virtuale është pak më e vështirë, dhe, më shumë se miqësi, mund të flasim për simpati.

Edhe për këtë, me gjithë interpretimet e mundëshme që mund të bëjmë, mund ti drejtohemi etimologjisë së fjalës simpati, vetë fjala vjen nga greqishtja συμπάθεια (sympatheia), që është e formuar nga συν + πάσχω = συμπάσχω, që fjalë për fjalë do të thotë: bashkëvuajtje. Dhe esenca e sipatisë është të provuarit të emocioneve si gëzimi, vuajtja ose kënaqësia, po ashtu si dhe tjetri/tjetra.
Por dhe vetë simpatia mund të ngatërrohet shpesh me empatinë, ku :

- Empatia është aftësia e të ndjerit në të njëjtën mënyrë të emocioneve të tjetrit ashtu siç ai i ndjen, pamvarsisht se nuk të pëlqen se si tjetri i shikon gjërat dhe vepron për të ndryshuar ato.
-Simpatia, në këtë rast, perceptimi i situatës është komplet i njëjtë me personin tjetër, dhe kjo na shtyn që të shqetësohemi ose të marrim pjesë me dëshirën për ti lehtësuar dhimbjet që tjetri provon.

Pra , mund të gjëndemi në situata si:

1- Empati, por jo simpati (kur ndjejmë që tjetri vuan, por nuk kemi ndërmënd që ta ngushëllojmë)

2- simpati por jo empati (ku megjithëse ndjejmë nevojën për ta ngushëlluar, nuk provojmë të njëjtën dhimbje )

3- Empati dhe simpati (ku ndjehen ndjenjat e tjetrit dhe ke dhe vullnetin për t'ju ndjerë pranë)

Këto arsyetimet e mësipërme, më shumë vlejnë si material teorik për të studiuar fenomenin, sepse në realitetin virtual, pothuajse të tërë kthehemi në fëmijë dhe na pëlqen që të luajmë...
Në fillim na pëlqen të luajmë me ata pjestarë të komunitetit që ju pëlqejnë të njëjtet lojëra (hoby, humori,muzika etj), për të bërë avash avash dhe seleksionimin ndër ata që 'simpatizojmë' dhe të ndjejmë një simpati akoma më të fortë dhe për ata që më shumë i përshtaten dhe mënyrës tonë të të komunikuarit (pamvarsisht se e mendojnë njëlloj me ne apo jo), deri për të arritur që të përzgjedhim ndër ta, ata që sipas nesh kanë të njëjtin vlerësim ndaj disa vlerash rreth të cilave ndihemi që nuk mund ti ndryshojmë në vetvehte (e kam fjalën për vlera si familja, respekti, edukata), dhe ndaj këtyre të fundit, krijohet një respekt i veçantë, që në sytë e të tjerëve, mardhënia juaj, lë shijen e një grupi simpatizantësh...

Me pak fjalë që të mos ta bëj shumë të gjatë: Këto ditë, disa raste diskutimesh dhe komentesh pa shumë rëndësi në vetvehte, por që gjithsesi tregojnë që egziston një mentalitet foshnjor dhe vetdijshëm keqadashës që shikon mardhëniet virtuale ndërmjet nesh, si diçka që mund ta përdorë sipas dëshirës.
Unë mund as të mos flas fare me Blendin, eT ose DX, por kjo s'më ndryshon aspak simpatinë dhe , e them pa turp, adhurimin që ndjej ndaj tyre për ato që thonë e bëjnë, ashtu siç mund të adhuroj Emigrantin, Selfmaderadio, TeaTime dhe Akullnajën, dhe pamvarsisht dashurisë dhe respektit reciprok, të mos bëjmë debate 'të përgjakshme' me ta.
Ndoshta s'do të ishte nevoja për një shkrim të tillë, por do të ishte mirë që ata që shikojnë "gjëra të çuditëshme" në miqësitë dhe simpatitë.... ti mbajnë për vehte, dhe të mos bëhen qesharakë që të degjenerojnë ato miqësi/simpati të këtij komuniteti virtual, në kërkesa dhe sharje foshnjore.