30 gusht 2009

La tempesta in un bichier d’acqua di Del Ponte

Forse tutti ricorderanno il libro ‘La caccia’. Sottotitolo: ‘Io e i criminali di guerra’ di Carla del Ponte nel quale, l’autrice ripercorre gli otto anni di caccia a persone che si sono macchiate di delitti orrendi, con accuse che sono arrivate fino a quella estrema di genocidio. Dove, seppur a denti stretti riconosce una sconfitta: “Non sono riuscita a ottenere dalla comunità internazionale l’arresto di Ratko Mladic e Radovan Karadzic, il capo militare e quello politico dei serbi di Bosnia”.
Questo suo libro, messo in giro per tutto il mondo come parte del proprio curriculum prima di intraprendere la strada della diplomazia, in fin dei conti dimostra che,il procuratore del Tribunale internazionale per i crimini nella ex Jugoslavia appende la toga al chiodo non nel modo che ogni onesto cittadino di questo mondo avrebbe voluto, ma con un fallimento e con soltanto chiacchiere al vento che tuttora girano nei Balcani.

Nel dichiarare il proprio fallimento, quando dice:”Non sono riuscita a ottenere dalla comunità internazionale l’arresto di Ratko Mladic e Radovan Karadzic, il capo militare e quello politico dei serbi di Bosnia”, Carla del Ponte “dimentica” il suo fallimento più grande; Lei per tanti anni aveva nelle celle del proprio tribunale il criminale numero uno di tutti i mali della ex-Jugoslavia, Sllobodan Miloshevic, accusato di crimini contro l’umanità per le operazioni di pulizia etnica dell’esercito jugoslavo contro i musulmani in Croazia, Bosnia-Erzegovina e Kosovo, e che solo la sua morte naturale(!!) ha liberato dal grave imbarazzo il Tribunale, che il 14 marzo 2006 ha ufficialmente estinto l’azione penale e chiuso senza una sentenza il più importante processo per il quale era stato istituito.

Nel suo libro, Del Ponte, il capitolo 11°,«Kosovo: dal 1999 al 2007», è interamente dedicato ai crimini di guerra che l’Uck albanese avrebbe commesso nella regione contro serbi e albanesi. Come è stato scritto in alcuni giornali (che come fonte delle loro notizie avevano le parole di Del Ponte) i crimini furono particolarmente efferati e le vittime, prima di essere uccise, sarebbero state usate per l’espianto e il commercio internazionale dei loro organi. Carla Del Ponte prese la vicenda molto sul serio e lavorò all’istruzione di un grande processo che avrebbe coinvolto, tra l’ altro, alcuni degli attuali leader del Kosovo indipendente.
Dunque, se per i altri capitoli del libro ormai non si sente più parlare, se non solo perché l’arresto dei criminali di guerra è stato offerto come merce di scambio dalla UE per favorire l’integrazione della Serbia in Europa, il famigerato undicesimo capitolo continua di essere sbandierato da certi gruppi serbi come la prova delle loro ingiustizie fate durante la guerra.
Sono cosi ammagliati dalle parole di Del Ponte, che a forza di scrivere tutti i giorni intorno a questo argomento, ormai non solo la prendono come un fatto realmente accaduto, ma non si risparmiano neanche nel cercare le prove per convincere, se non gli altri, almeno se stessi e Carla del Ponte che tutto quello che lei diceva corrispondeva alla verità.
Pur di raggiungere il loro sogno (e quello di Del Ponte), i serbi non badano alle spese… solo pochi giorni fa, le forze di sicurezza di Kosovo hanno arrestato tre agenti serbi che, approfittando della povertà estrema dei kosovari dopo un lungo periodo di guerra, le offrono cifre enormi per dichiarare il falso in tribunale per quanto riguarda la loro pretesa sull’espianto e il commercio internazionale dei organi fato dagli albanesi.
Ed eco la registrazione con una candid camera di una di quelle “trattative” degli agenti serbi prima del loro arresto che la potrete guardare in questo articolo (in inglese) di New Kosova report:


16 nëntor 2008

Lezione di albanese (i sostantivi)

Kujdes!
Attenzione!

Ky leksion është përgatitur nga dëshira e mirë e autorit për të ndihmuar italishtfolësit për të mësuar gjuhën shqipe , por mund të përmbajë gabime.
Jeni të lutur që të më korigjoni ose të sygjeroni ndonjë gjë të cilën mund ta kem gabim ose mund ta kem harruar.

Questa lezione è stata preparata per aiutare coloro che parlano l’italiano e vogliono imparare la lingua albanese, ma può contenere errori e innesatezze.
Siete pregati di correggermi e/o suggerirmi se per caso ho fato qualche errore e/o dimenticato qualcosa.

Trajta e shquar- determinativo

Numri njëjës Singolare
Numri shumës Plurale
burri - l’ uomo
burra - i uomini
shteti - lo stato
shtete - i stati
makina - la macchina
makina - le macchine
shkolla -la scuola
shkolla - le scuole
infermierja - l’ infermiera
infermiere - le infermiere



Numri njëjës - Singolare
Numri shumës - Plurale
Emrore, kush? cili? cila?

Nominativo, chi? che cosa?

(M) libri - il libro

(F) vajza - la ragazza

librat - i libri

vajzat - le ragazze

Gjinore, i,e kujt? i cilit?

Genitivo, di chi? di che cosa

i/e librit - (di+il) del libro

i/e vajzës - (di+la)della ragazza

i/e librave -(di+i) dei libri

i/e vajzave- (di+le) delle ragazze

Dhanore, kujt/cilit (i dhe/i bëre)?

Dativo,a chi/a che cosahai dato/fato?

librit - al libro

vajzës - alla ragazza

librave - ai libri

vajzave - alle ragazze

Kallzore, kë? cilin? cilën?

A?! quale? su che cosa hai agito?

librin - al/il/ libro

vajzën - la/alla ragazza

librat - i libri

vajzat - le ragazze

Rrjedhore, prej kujt? prej cilit?

B?! da chi? da che cosa?

prej librit - dal’ libro

prej vajzës - dalla ragazza

prej librave - (da+i)dai libri

prej vajzave -(da+le)dalle ragazze

Trajta e pashquar- indeterminativo

Numri njëjës Singolare
Numri shumës Plurale
një burrë - un uomo
disa burra - alcuni uomini
një shtet - uno stato
disa shtete - alcuni stati
një makinë - una macchina
disa makina - alcune macchine
një shkollë -una scuola
disa shkolla - alcune scuole
një infermiere - un’ infermiera
disa infermiere - alcune infermiere


Numri njëjës - Singolare
Numri shumës - Plurale
Emrore, kush? cili? cila?

Nominativo, chi? che cosa?

(M) një libër - un libro

(F) një vajzë - una ragazza

disa libra - alcuni/certi libri

disa vajza - alcune/certe ragazze

Gjinore, i,e kujt? i cilit?

Genitivo, di chi? di che cosa

i një libri - di un libro

e një vajze - di una ragazza

të librave -di alcuni/certi librit

ë vajzave- di alcune ragazze

Dhanore, kujt/cilit (i dhe/i bëre)?

Dativo,a chi/a che cosahai dato/fato?

një libri - a un libro

një vajze - a una ragazza

librave - alcuni libri

vajzave - ragazze

Kallzore, kë? cilin? cilën?

A?! quale? su che cosa hai agito?

një libër - un libro

një vajzë - una ragazza

libra - libri

vajza- ragazze

Rrjedhore, prej kujt? prej cilit?

B?! da chi? da che cosa?

prej një libri - da un libro

prej një vajze - da una ragazza

prej librave - da alcuni lbri

prej vajzave - da alcune ragazze

01 maj 2008

La Genesi (secondo me).

Non ho intenzione di raccontarvi o analizzare chissà che cosa, scrivo questa storia per come la vedo io e lascio voi giudicare.
La mia storia forse non vi suonerà nuova, e potrà ricordare tante altre narrazioni scritte e trasmesse dall'antichità, è la storia dell’errante estremo e il lavoratore, è la storia dei fratelli Carino, Arbele, Arbese e Albanese raccontata nuovamente.
Imitando tanti altri narratori, anch'io devo ambientare la mia storia e per non farla troppo complicata, vi dico subito che questa storia si svolge all'interno di uno stadio.
All'inizio, quando la tribù di questi fratelli entrò allo stadio, tra gli spalti gli spettatori cominciarono i soliti discorsi da stadio, dove le poche certezze che venivano fuori erano: "Non sono figli della lupa", "Sono poveri e disgraziati", "Sono figli del peccato originario"* e nessuno era in grado di dire se erano venuti attirati dalla tentazione o dalla speranza, e l'unica certezza era che erano venuti dalle acque.
Non mi fermo a discutere sulla tentazione e la speranza, semplicemente volevo ricordarvi le definizioni di come venivano percepite all'epoca queste due nozioni: Tentazione di poter fare una vita come i modelli della pubblicità e Speranza di trovare le possibilità di poter lavorare e aggregarsi con gli stessi spettatori.
Tuttavia, inizialmente, tra il timore e curiosità, tra gli spettatori prese sopravvento la bontà.
E come in un "Grande Fratello", la perversione degli spettatori accendeva la loro presunta "indifferenza" quando in campo succedono fati degni di poter alimentare i loro discorsi tra una brioche e un cappuccino.
Successe che Carino, attirato dalla tentazione di entrare in quello stadio, sedentario e "furbo", cerca tutt'altro che al lavoro il modo di trovare e creare il suo benessere tanto sognato e descritto dal tentatore (che sia stato un serpente o no, a voi la decisione) e per questo non esita di esercitare tutti gli espedienti (che in questo caso veramente si sono esercitati dall'antichità) per potersi assicurare tutto e subito.
Lui non esitò e non fece distinzione se i fregati erano spettatori o i suoi fratelli... lui pur di non affaticarsi, non esitò a far vedere la sua ferocia per realizzare "Il sogno".

No, non è un assurdo e per lo più un plagio dalle altre narrazioni, nella mia storia Carino nel proseguire il suo progetto per la realizzazione del GRANDE SOGNO non esita di pugnalare il proprio fratello Arbele ( o Arbese, Albese, Albanese...)
La voce della tribù dei fratelli che chiedeva giustizia veniva soffocata e (forse volutamente) non sentita dal coro che veniva dagli spalti: "Nessuno tocchi Carino" e tutti a difendere "il pentimento" e la compassione per Carino, ma nessuno che guardava Arbele...

Come avevo preannunciato, sapevo che questa storia non sarebbe suonata nuova, se non per il proseguimento della storia, ma non tanto quel che riguarda la storia tra Carino e Arbele ma l'opinione degli spettatori verso i loro fratelli, dove in ogni caso (gli spettatori) non esitarono più nell'additarli come criminali (perché fratelli di Carino).

No, non scrivo per risvegliare compassione, perché so che ormai la stragrande maggioranza della nostra "tribù dei pastori erranti" cercando di guadagnare con il lavoro onesto la possibilità di vivere e educare i propri figli, non bada più alle chiacchiere e gli scoop... anche quando quelle vengono offerte con la solita enfasi giornalistica paragonabile con "l'arresto del braccio destro (di turno) di Riina o di Provenzano". Per questo, basta ricordare "la presunta banda di albanesi coinvolta" puntualmente negli fati di cronaca (Novi Ligure e Cogne su tutti) oppure nel sentire i vari Tg dove gli stranieri nei fatti di cronaca vengono suddivisi (casualmente?!) in albanesi e extracomunitari (cioè tutti gli altri).

Coinvolto malgrado la mia volontà, nel sentire i cori di quelli che urlano "Nessuno tocchi Carino" e quelli che hanno preso la consuetudine di etichettarci come "Criminali", in quanto sono ateo, non posso discutere per le ragioni che spingono in tanti a manifestare e gridare "Nessun tocchi Carino", ma lo Stadio deve saper prendere le distanze quando è STATO e quando è DIO (adesso sapete il perché della mia scelta di ambientare la mia storia nello sta(to)dio).

Non voglio soltanto unire la mia voce con il coro di quelli che chiedono la certezza della pena (finché non ho il diritto di voto, sono parole che poi si perdono al vento) ... però, per certi versi (e senza nessun pregiudizio religioso e senza voler offendere i veri credenti)... ma quanto vorrei chiudere la bocca a quelli che urlano "Nessuno tocchi Carino" in quanto quest'ultimo, oltre ad essersi sporcato le mani, infanga anche tutta la tribù.

Tutto questo nella speranza che quando sarà giustamente punito Carino, nessuno continuerà di etichettare come criminali gli altri fratelli di Arbele.
Grazie!

16 mars 2008

Komunikatë për Shtyp

Komunikatë për shtyp

Me keqardhje dhe njëkohësisht indinjatë të justifikuar, u njohëm me denoncimin e bashkatdhetarit tonë Agim Dodaj dhe njërit prej nismëtarëve të “Bashkimit Mbarëshqiptar në Greqi” me rolin e sekretarit të Shoqatës së Punëtorëve të Larisës, për dhunimin çnjerëzor nga agjentët civilë të Sigurimit të Selanikut. Dhuna trupore dhe ajo psikologjike e përdorur ndaj emigrantit shqiptar, nga persona të cilët mbajnë titullin e ruajtësit të rendit, jo vetëm bie ndesh me të drejtën elementare të personit për të mos u dhunuar, por njollos edhe imazhin e vetë policisë, duke tronditur rëndë, besimin që të gjithë qytetarët, duhet të kenë ndaj saj.

Metodat që denoncon Agim Dodaj, se u përdorën në “hetimin” e tij, ofendojnë statusin tonë si qytetarë të lirë dhe na mbushin me habi por dhe shqetësim për tejkalimin e të gjitha normave demokratike që (duhet të) aplikohen në kësi rastesh.

Emigrantët , si pjesë aktive e shoqërisë greke, nuk kërkojnë të trajtohen me privilegje nga organet shtetërore, por të respektohen dhe të trajtohen përpara ligjit si të barabartë dhe pa asnjë dallim i cili do ti bënte ata të ndiheshin “pakicë e padëshiruar” dhe “de facto” fajtorë, pa u shpallur akoma të tillë nga gjykata, dhe madje, pa patur ndaj tyre as edhe një urdhër ndalese.

Me këtë rast, ftojmë të gjitha forumet e aktivistëve që angazhohen në Greqi në mbrojtje të të drejtave të njeriut, të ngrenë zërin, për ti thënë ndal dhunës fizike që ushtrohet ndaj emigrantëve.

Njëkohësisht, në emër të nismëtarëve për formimin e “Bashkimit Mbarëshqiptar në Greqi”, nisim proçedurat për të njohur me ngjarjen në fjalë, instancat më të larta dhe kompetente të shtetit grek, sikurse janë Zyra e Presidentit të Republikës, Parlamenti,Ministria e Brendshme dhe e Rendit, Ministria e Jashtme, Instituti i Politikave të Emigracionit, si dhe partitë politike që përfaqësohen në Parlament. Po kështu, një nismë të tillë do ta shtrijmë edhe më tej, duke njohur për ngjarjen Komitetin e Helsinkit për të Drejtat e Njeriut. Theksojmë veçanërisht faktin, se jemi të interesuar dhe të angazhuar për bashkëjetesë harmonike dhe vëllazërore si me qytetarët vendas por edhe me komunitetet e tjera të emigrantëve të ndodhura në Greqi. Elementët e mësipërm, duam të besojmë se, në asnjë mënyrë nuk përfaqësojnë në tërësi policinë greke , e cila, shpesh, ka treguar fytyrën e saj humane ndaj emigrantëve (ashtu sikurse ka patur, jo pak raste kur janë keqtrajtuar dhe dhunuar këta të fundit nga pjestarë të saj).

Ju bëjmë thirrje njëherësh, të gjithë vëllezërve dhe motrave emigrante, të reagojnë me gjakftohtësi në provokime të mundshme nga persona ekstremistë, qofshin këta qytetarë të thjeshtë, qofshin punonjës të shtetit, por akoma edhe nga radhët e emigrantëve, të cilët do të nxitojnë të përfitojnë nga rasti i mësipërm, për të mbjellë urrejte mes nesh dhe shoqërisë greke dhe për të nxitur konfrontime të padëshirueshme. Konfirmojmë, gjithashtu, besimin e plotë tek drejtësia greke, së cilës, bashkatdhetari ynë i është drejtuar, qysh në çastet e para të keqtrajtimit që i është bërë.

Për nismën “Bashkimi Mbarëshqiptar në Greqi”

N. Ago

20 shkurt 2008

Kush do të bëhet milioner???

Gjynah që kjo pyetje nuk i kishte rënë ndonjë shqiptari.... me siguri që nuk do gabonte dhe do të jepte përgjigjen e duhur.

17 shkurt 2008

GËZUAR KOSOVË!

17 Shkurt 2008 një ditë e shënuar për historinë e popullit shqiptar, një ditë e paharruar për të gjithë ata që gjithmonë e kanë ëndërruar këtë Ditë, një ditë që më shumë se asnjë përkujtim, ja ngre kujtimin në piedistalin e Atdheut të gjithë atyre që u flijuan dhe dhanë jetën për këtë Ditë, një ditë që e kishim ndërmjet ëndërrave dhe aspiratave SOT KURORËZOHET!

GËZUAR KOSOVË
QOFTË KJO DITA E RILINDJES KOMBËTARE
QOFTË KJO DITA E RILINDJES SË NJË SHTETI
QOFTË KJO DITA E HAPIT TË PARË PËR NJË POPULL TË LUMTUR NË JETË TË JETËVE!

GËZUAR KOSOVË
Gëzuar në emër të të gjitha luftërave të bëra për liri
Gëzuar në emër të atyre që jetën dhanë për këtë ditë


Gëzuar në emër të të gjithë atyre që zemra ju drithëron kur përmëndet emri Yt

GËZUAR PAMVARËSINË KOSOVË!

Nga Asdreni, që shkrojti hymnin tonë kombëtar, një tjetër Hymn që sot merr ngjyra më të bukura kushtuar Kosovës:
Kosovës

Kosovë, o vend' i famshëm i trimnis,
Kosovë, o lule e bukur e Shqipnis!

Ti bjeshkat plot vjollca rreth i ke,

Si vashë e virgjën: nuse sikur je;
Dhe malet me bor Mi krye i ke kunor!

Kosovë, o atdhe i lavduem i burrnis
Ti ke pas kjen mbretnesha e Rumelis!
Nalt mbaje kryet t'and si gjithmon
Difto-u e zonja; koha sot e don

Ti t'çohesh përsëri
N'luftë t'mbarë për liri!

Se teje të madhe shpresë ushqen Shqipnija
Me burra ti q'i len, t'gjatë si selvija,
Sokola mali, shoq në bot' që s' kanë
Si luaj e si dragoj plot forcë që janë,
Që e derdhin gjakun prrue Atdheun për m'e shpëtue!

Ke bij që s'kanë drojë asnjë pikë
As syni far' u tutet, s'dinë as frikë
Anmikut kur i sulen me rrebtsi
Si breshni mi te hidhen me duhi.

Gra e vasha ke, si zana sy-mëdha
Trimnesha qi Shqipnija din m'i ba
Qi rrokin armët në luftë me gas tuj shkue
Ja se me mund, ja se me dekun tuj luftue!
Për nder të shtëpis s'vet; E falin shpirt e jet!

Kosovë, o trimneshë, lule e rrallë
Detyrën tin'e ke me dal sot n'ballë
Se mbrrini koha, tokën për m'e mprue

Anmiqt e motçëm jashtë me i dëbue
Se mjaft e kanë robnue Dhe n' zjarm e kanë prue!

A mund m'e durue pa pra kët zgjedhë
Që të huejt para syve të t'venë ledhe
Për me t'rrzue nër kamb' e për me t'shkel
Për me t'ba gjithė copë, mirë si ju del
Dhe duersh mos të lëshojn' Prej faqes s'dheut të t'shojn!

Disa "Serbi e vjetër" duen me i thanë

"Maqedhoni" do t' jerë emnin ja lanë!
Atyne si u pëlqen kufijt i venë
Shqipnija veç mbas dojes s'tyne me kjenë;
Mendojnë pa turp kurrfarë Se s'ka nji komb Shqiptarë!

Përpara burra, rrokni hut' e shpatë

Prej zis pështonëje Kosovën e ngratë
At' nanën t'uej t'lidhun kamb' e dur
Q' anmiqt e kan vorrue me dhe e me gur,
Me lott qi qan e ankon E asnji nuk i ndihmon!

Shqyptarë mos kujtoni bes' e fe

Po nanën ju kujtoni qi u ka le
Qi ka mbet fill e vetum si gru e ve
Prej bijet e harrume mi ket dhe!
Se ansht turp i math për ju Të huejt me iu çnderu!

Sot ora mbrrini, dita e bekueme
Shqipnin m'e ba në bot' një vent t'lirueme!
Kosovës emnin me ja ngref te qilli
Për çud të botës sa ka me shkëlzy dilli

Me rrnue një Shqypni Si zonjë në lumni.

Shqyptarë, çoni-u, vllazën ora mbrrini

Si Geg' e Toskë nalt flamurin e ngrini!
Një Manastir, Shkup, Shkodër e Janinë
Një trup bani-e an' e mb'anë Shqypninë
Si ç'trimit mirë i prek
Me nder n'luftë me dek!